Geplaatst door Team RFR op vrijdag 19 april
“Wat maakt een racefietsroute een goede route?” Als fanatiek racefietser en als routebouwers krijgen we die vraag regelmatig, zeker nu we gestart zijn met Racefietsroute.nl. Initiatiefnemer Peter Hoogeboom zorgt er samen met het team routebouwers voor dat alleen de beste routes het overzicht halen. Waar die routes volgens hem aan voldoen? In deze blog geeft Peter een inkijkje in hoe hij een route fietst en beoordeelt!
Je herkent het vast wel: zin om te gaan fietsen, maar geen idee welke route. Niet weer hetzelfde rondje naar het noorden (of zuiden), maar je wilt weer een keer wat anders. Nieuwe wegen ontdekken! Of je wilt het rondje wat precies past bij de stemming waar je in bent en de training die je wilt doen. Voor mij hangt de perfecte route met zoveel factoren samen dat je eigenlijk niet kan spreken van een perfecte route, maar meer van ingrediënten voor een goede route. Er hangt namelijk veel van af of ik met een groepje, als duo of als individu fiets. Hoe goed ken ik de omgeving? Welke training wil ik doen? Welk seizoen is het? En niet onbelangrijk: welk weer is het? Er zijn een paar stabiele factoren die ik graag in mijn route heb. Dit zijn mijn drie belangrijkste ingrediënten voor een goede route:
Heel simpel wil ik goede wegen voor het type fiets waar ik op zit (verhard – racefiets en gravel/onverhard voor mijn CX). In mijn eigen buurt lukt dit natuurlijk goed, ik ken het gebied als mijn broekzak. Als ik ergens anders kom is het nog wel eens lastig. Naast de juiste ondergrond, zoek ik het liefst ook de 60 kilometer per uur wegen op. Deze zijn breed genoeg om andere weggebruikers te laten passeren of zelf te passeren. Relatief vaak zijn dit ook wegen die minder verkeer hebben en meer door het landschap kronkelen. Nadeel van deze wegen is echter wel dat er veel gelijkwaardige kruisingen zijn en je dus scherp moet zijn op verkeer van rechts. Ook worden deze wegen gebruikt door landbouwverkeer. Zodra de maïs wordt binnengehaald in de laatste week september heb je daardoor meer last van viezigheid op de wegen en verkeer dat plotseling uit een weiland kan komen. Ondanks deze nadelen heb ik dit type weg veel liever dan de smalle fietspaden, zeker omdat ik met mooi weer graag op de racefiets zit.
Los van de trainingsvorm die ik kies voor een rondje, is afwisseling binnen een route een belangrijke ingrediënt. Dan heb ik het zowel over hoogtemeters (nou ja, in Nederland zijn het hoogtemetertjes) als afwisseling in het landschap. Bos, heide, weilanden, watertjes. Onderweg genieten van de natuur is een groot voordeel van het fietsen. Natuurlijk houd ik bij een tempotraining of intervaltraining ook van lange rechte wegen. Dan zoek ik een N-weg in de buurt op met een parallel weg ernaast. Niet het meest inspirerende stuk fietsen, maar met het snot voor de ogen en/of mijn rechteroog in mijn linker broekzak valt er toch niets te genieten aan de omgeving.
Afhankelijk met welk doeleinde ik een route maak kies ik er voor om door of juist om een dorpje heen te gaan. Bij de lange routes zorg ik er altijd voor dat we een paar plekken aandoen waarvan je op voorhand weet dat je daar een stop kan doen voor het vullen van de bidons, een kopje koffie, de zo belangrijke appeltaart en wellicht een goede lunch. Bij kortere routes probeer ik altijd om een dorp heen te rijden. In het landelijk gebied (ook in het buitenland) is dat best lastig. Als ik op plekken kom waar ik nooit ben geweest, is het ook wel leuk om door een onbekend dorpje te rijden.
De keuze voor de route begint bij mij altijd bij welke training ik wil doen en in hoeverre ik andere verkeer op mijn route vervelend vindt. Meeste rondjes vind ik het niet eens zo erg om meer verkeer tegen te komen. Smalle fietspaden pak ik ook zeker in de wintermaanden, je komt op de mooiste plekken en het is dan vaak ook rustig. De keuze laat ik ook van de wind afhangen, het liefst er eerst tegenin en dan vanaf.
Vul hieronder je e-mail adres in. Wij sturen je een code toe waarmee je een nieuw wachtwoord kan kiezen.